Wymagania dotyczące instalacji

Wymagania sprzętowe

Aby zapewnić wysoką dostępność infrastruktury w środowisku produkcyjnym, musisz spełnić te minimalne wymagania sprzętowe.

W tym filmie znajdziesz ogólne wskazówki dotyczące rozmiarów instalacji:

W tabelach poniżej znajdziesz minimalne wymagania sprzętowe dotyczące komponentów instalacji w przypadku wszystkich scenariuszy instalacji opisanych w sekcji Topologie instalacji.

W tych tabelach wymagania dotyczące dysku twardego są podane dodatkowo do miejsca na dysku twardym wymaganego przez system operacyjny. W zależności od aplikacji i ruchu w sieci instalacja może wymagać więcej lub mniej zasobów niż wymienione poniżej.

Poniżej znajdziesz listę wymagań sprzętowych, jeśli chcesz zainstalować usługi zarabiania (nieobsługiwane w przypadku instalacji All-in-One):

Wymagania dotyczące przepustowości sieci Cassandra

Cassandra używa protokołu szepta do wymiany informacji z innymi węzłami na temat topologii sieci. Wykorzystanie protokołu Gossip w połączeniu z rozproszoną naturą Cassandra (która wymaga komunikacji z wiele węzłami w celu wykonywania operacji odczytu i zapisu) powoduje znaczny transfer danych w sieci.

Cassandra wymaga minimalnej przepustowości sieci 1 Gb/s na węzeł. W przypadku instalacji produkcyjnych zalecamy większą przepustowość.

Maksymalne opóźnienie lub opóźnienie w 99. percentylu w usłudze Cassandra powinno być mniejsze niż 100 ms.

Wymagania dotyczące systemu operacyjnego i oprogramowania innych firm

Te instrukcje instalacji i dołączone pliki instalacyjne zostały przetestowane w systemach operacyjnych i oprogramowaniu innych firm wymienionych w sekcji Obsługiwane oprogramowanie i obsługiwane wersje.

Java

Przed instalacją na każdym komputerze musi być zainstalowana obsługiwana wersja Java 1.8. Obsługiwane wersje JDK są wymienione w sekcji Obsługiwane oprogramowanie i obsługiwane wersje.

Upewnij się, że zmienna środowiskowa JAVA_HOME wskazuje na katalog główny JDK dla użytkownika przeprowadzającego instalację.

SELinux

W zależności od ustawień SELinux przeglądarka Edge może mieć problemy z instalowaniem i uruchamianiem komponentów Edge. W razie potrzeby możesz wyłączyć SELinux lub ustawić go w trybie permisywnym podczas instalacji, a następnie ponownie go włączyć. Więcej informacji znajdziesz w artykule Instalowanie narzędzia apige-setup w Edge.

Tworzenie konta użytkownika „apigee”

Procedura instalacji tworzy użytkownika systemu Unix o nazwie „apigee”. Katalogi i pliki Edge są własnością konta „apigee”, podobnie jak procesy Edge. Oznacza to, że komponenty Edge działają jako użytkownik „apigee”. W razie potrzeby możesz uruchamiać komponenty jako inny użytkownik.

Katalog instalacji

Domyślnie instalator zapisuje wszystkie pliki w katalogu /opt/apigee. Nie możesz zmienić lokalizacji tego katalogu. Nie możesz zmienić tego katalogu, ale możesz utworzyć symboliczny link do mapy /opt/apigee do innego miejsca, jak opisano w sekcji Tworzenie symbolicznego linku z katalogu /opt/apigee.

W instrukcjach w tym przewodniku katalog instalacyjny jest oznaczony jako /opt/apigee.

Tworzenie symbolicznego linku z katalogu /opt/apigee

Zanim utworzysz symboliczny link, musisz najpierw utworzyć użytkownika i grupę o nazwie „apigee”. Jest to ta sama grupa i ten sam użytkownik, którzy zostali utworzeni przez instalator Edge.

Aby utworzyć symboliczny link, wykonaj te czynności przed pobraniem pliku bootstrap_4.52.02.sh. Wszystkie te czynności musisz wykonać jako użytkownik root:

1. Utwórz użytkownika i grupę „apigee”:

   groupadd -r apigee > useradd -r -g apigee -d /opt/apigee -s /sbin/nologin -c "Apigee platform user" apigee

2. Utwórz dowiązanie symboliczne z katalogu /opt/apigee do wybranego katalogu głównego instalacji:

   ln -Ts /srv/myInstallDir /opt/apigee

   gdzie /srv/myInstallDir to żądana lokalizacja plików Edge.

3. Zmień właściciela katalogu / usr / bin i skrótu do katalogu /usr/bin na użytkownika „apigee”:

   chown -h apigee:apigee /srv/myInstallDir /opt/apigee

Ustawienie Sieć

Firma Apigee zaleca sprawdzenie ustawień sieci przed instalacją. Instalator zakłada, że wszystkie maszyny mają stałe adresy IP. Aby sprawdzić ustawienie

• hostname zwraca nazwę komputera.
• hostname -i zwraca adres IP nazwy hosta, który może być adresowany z innych maszyn.

W zależności od typu i wersji systemu operacyjnego może być konieczne zmodyfikowanie wartości parametru /etc/hosts i /etc/sysconfig/network, jeśli nazwa hosta nie jest prawidłowo skonfigurowana. Więcej informacji znajdziesz w dokumentacji do konkretnego systemu operacyjnego.

Jeśli serwer ma kilka kart interfejsu, polecenie „hostname -i” zwraca listę adresów IP rozdzielonych spacjami. Domyślnie instalator Edge używa pierwszego zwróconego adresu IP, który może nie być poprawny w każdej sytuacji. Możesz też ustawić tę właściwość w pliku konfiguracji instalacji:

ENABLE_DYNAMIC_HOSTIP=y

Gdy ta właściwość ma wartość „y”, program instalacyjny wyświetli prompt z prośbą o wybranie adresu IP, którego chcesz użyć w ramach instalacji. Wartość domyślna to „n”. Więcej informacji znajdziesz w dokumentacji pliku konfiguracyjnego Edge.

Opakowania TCP

Opakowania TCP mogą blokować komunikację niektórych portów i wpływać na instalację OpenLDAP, Postgres i Cassandra. Na tych węzłach sprawdź /etc/hosts.allow i /etc/hosts.deny, aby upewnić się, że nie ma żadnych ograniczeń portów w wymaganych portach OpenLDAP, Postgres i Cassandra.

iptables

Sprawdź, czy nie ma zasad iptables, które uniemożliwiają połączenie między węzłami na wymaganych portach usługi Edge. W razie potrzeby możesz zatrzymać iptables podczas instalacji za pomocą tego polecenia:

sudo/etc/init.d/iptables stop

W CentOS 7.x:

systemctl stop firewalld

Dostęp do katalogu

Tabela poniżej zawiera katalogi na węzłach Edge, które mają specjalne wymagania dotyczące procesów Edge:

Cassandra

Wszystkie węzły Cassandra muszą być połączone z pierścieniem. Cassandra przechowuje kopie danych na wielu węzłach, aby zapewnić niezawodność i odporność na błędy. Strategia replikowania dla każdego klucza przestrzeni Edge określa węzły Cassandra, na których znajdują się kopie. Więcej informacji znajdziesz w artykule Informacje o skalowaniu replikacji i poziomie spójności w Cassandra.

Cassandra automatycznie dostosowuje rozmiar stosu Java na podstawie dostępnej pamięci. W przypadku spadku wydajności lub dużego zużycia pamięci zapoznaj się z artykułem Dostosowanie zasobów Java.

Po zainstalowaniu Edge for Private Cloud możesz sprawdzić, czy Cassandra jest prawidłowo skonfigurowana, sprawdzając plik /opt/apigee/apigee-cassandra/conf/cassandra.yaml. Upewnij się na przykład, że skrypt instalacji Edge for Private Cloud ustawia te właściwości:

• cluster_name
• initial_token
• partitioner
• seeds
• listen_address
• rpc_address
• snitch

Baza danych PostgreSQL

Po zainstalowaniu przeglądarki Edge możesz dostosować te ustawienia bazy danych PostgreSQL na podstawie ilości dostępnej pamięci RAM w systemie:

conf_postgresql_shared_buffers = 35% of RAM      # min 128kB
conf_postgresql_effective_cache_size = 45% of RAM
conf_postgresql_work_mem = 512MB       # min 64kB

Aby ustawić te wartości:

1. Edytuj plik postgresql.properties:

   vi /opt/apigee/customer/application/postgresql.properties

   Jeśli plik nie istnieje, utwórz go.

2. Ustaw właściwości wymienione powyżej.
3. Zapisz zmiany.
4. Ponownie uruchom bazę danych PostgreSQL:

   /opt/apigee/apigee-service/bin/apigee-service apigee-postgresql restart

Ograniczenia systemu

Sprawdź, czy w węzłach Cassandra i Message Processor ustawione są te limity systemu:

• W węzłach Cassandra ustaw miękkie i twarde limity memlock, nofile i przestrzeni adresowej (as) dla użytkownika instalacji (domyślnie „apigee”) w /etc/security/limits.d/90-apigee-edge-limits.conf, jak pokazano poniżej:

  apigee soft memlock unlimited
  apigee hard memlock unlimited
  apigee soft nofile 32768
  apigee hard nofile 65536
  apigee soft as unlimited
  apigee hard as unlimited
  apigee soft nproc 32768
  apigee hard nproc 65536

• Na węzłach procesora wiadomości ustaw maksymalną liczbę otwartych deskryptorów plików na 64 K w /etc/security/limits.d/90-apigee-edge-limits.conf, jak pokazano poniżej:

  apigee soft nofile 32768
  apigee hard nofile 65536

  W razie potrzeby możesz zwiększyć ten limit. Jeśli na przykład masz otwartą dużą liczbę plików tymczasowych.

• Jeśli w Routerze lub przetwarzaczu wiadomości pojawi się ten komunikat o błędzie: system.log, limity dotyczące opisu pliku mogą być ustawione zbyt nisko:

  "java.io.IOException: Too many open files"

  Aby sprawdzić limity użytkowników, uruchom:

  # su - apigee
  $ ulimit -n
  100000
  

  Jeśli po ustawieniu limitów opisu pliku na 100000 nadal dochodzi do przekroczenia limitu otwartych plików, prześlij zgłoszenie do zespołu pomocy Apigee Edge, aby uzyskać dalszą pomoc.

Usługi zabezpieczeń sieciowych (NSS)

Network Security Services (NSS) to zestaw bibliotek, które ułatwiają tworzenie aplikacji klienckich i serwerowych z zabezpieczeniami. Upewnij się, że masz zainstalowaną bibliotekę NSS w wersji 3.19 lub nowszej.

Aby sprawdzić aktualną wersję:

yum info nss

Aby zaktualizować NSS:

yum update nss

Więcej informacji znajdziesz w tym artykule na stronie RedHat.

Wyłączanie wyszukiwania DNS w IPv6 podczas korzystania z NSCD (Name Service Cache Daemon)

Jeśli masz zainstalowany i włączony NSCD (Name Service Cache Daemon), procesory wiadomości przeprowadzają 2 wyszukiwania DNS: jedno dla IPv4 i drugie dla IPv6. Jeśli używasz NSCD, wyłącz wyszukiwanie DNS w protokole IPv6.

Aby wyłączyć wyszukiwanie DNS w IPv6:

1. W każdym węźle usługi Message Processor edytuj element /etc/nscd.conf
2. Ustaw tę właściwość:

   enable-cache hosts no

Wyłączanie IPv6 w Google Cloud Platform w przypadku RedHat/CentOS 7

Jeśli instalujesz Edge na RedHat 7 lub CentOS 7 na Google Cloud Platform, musisz wyłączyć IPv6 na wszystkich węzłach Qpid.

Instrukcje dotyczące wyłączania IPv6 znajdziesz w dokumentacji RedHat lub CentOS dotyczącej Twojej wersji systemu operacyjnego. Możesz na przykład:

1. Otwórz plik /etc/hosts w edytorze.
2. Aby zakomentować wiersz, wstaw znak „#” w pierwszej kolumnie tego wiersza:

   #::1 localhost localhost.localdomain localhost6 localhost6.localdomain6

3. Zapisz plik.

AWS AMI

Jeśli instalujesz Edge na obrazie Amazon Machine Image (AMI) dla Red Hat Enterprise Linux 7.x w usłudze AWS, musisz najpierw uruchomić to polecenie:

yum-config-manager --enable rhui-REGION-rhel-server-extras rhui-REGION-rhel-server-optional

Narzędzia

Instalator używa tych narzędzi UNIX w wersji standardowej, jaką udostępnia EL5 lub EL6.

ntpdate

Apigee zaleca zsynchronizowanie czasu na serwerach. Jeśli nie masz jeszcze skonfigurowanego narzędzia ntpdate, możesz użyć go do sprawdzenia, czy serwery są zsynchronizowane czasowo. Aby zainstalować to narzędzie, możesz użyć polecenia yum install ntp. Jest to szczególnie przydatne w przypadku replikowania konfiguracji OpenLDAP. Pamiętaj, że strefa czasowa serwera jest ustawiona na UTC.

openldap 2.4

Instalacja lokalna wymaga wersji OpenLDAP 2.4. Jeśli serwer ma połączenie z internetem, skrypt instalacyjny Edge pobiera i instaluje OpenLDAP. Jeśli Twój serwer nie ma połączenia z Internetem, przed uruchomieniem skryptu instalacji Edge musisz się upewnić, że OpenLDAP jest już zainstalowany. W RHEL/CentOS możesz uruchomićyum install openldap-clients openldap-servers, aby zainstalować OpenLDAP.

W przypadku instalacji z 13 hostami i instalacji z 12 hostami z 2 centrami danych wymagana jest replikacja OpenLDAP, ponieważ istnieje wiele węzłów hostujących OpenLDAP.

Zapory sieciowe i hosty wirtualnych

Termin virtual jest często nadużywany w branży IT, tak jak w przypadku wdrożenia Apigee Edge w chmurze prywatnej i hostów wirtualnych. Termin virtual ma 2 podstawowe zastosowania:

• Maszyny wirtualne: nie jest to wymagane, ale niektóre wdrożenia korzystają z technologii maszyn wirtualnych do tworzenia odizolowanych serwerów dla swoich komponentów Apigee. Hosty maszyn wirtualnych, podobnie jak hostów fizycznych, mogą mieć interfejsy sieciowe i zapory sieciowe.
• Hosty wirtualne: punkty końcowe internetowe, analogiczne do hosta wirtualnego Apache.

Router w maszynie wirtualnej może udostępniać wiele hostów wirtualnych (o ile różnią się one od siebie aliasem hosta lub portem interfejsu).

Na przykład na jednym serwerze fizycznym A mogą działać 2 maszyny wirtualne o nazwach „VM1” i „VM2”. Załóżmy, że maszyna wirtualna „VM1” udostępnia wirtualny interfejs Ethernet o nazwie „eth0” wewnątrz maszyny wirtualnej i przypisuje jej adres IP 111.111.111.111 za pomocą mechanizmu wirtualizacji lub serwera DHCP sieci. Załóżmy też, że maszyna wirtualna „VM2” udostępnia wirtualny interfejs Ethernet o nazwie „eth0” i przypisuje jej adres IP 111.111.111.222.

Router Apigee może być uruchomiony na obu maszynach wirtualnych. Routery udostępniają punkty końcowe hosta wirtualnego w taki sposób:

Router Apigee w VM1 udostępnia 3 hosty wirtualnych na interfejsie eth0 (który ma konkretny adres IP): api.mycompany.com:80, api.mycompany.com:443 i test.mycompany.com:80.

Router w maszynie wirtualnej 2 udostępnia adres api.mycompany.com:80 (ta sama nazwa i port co maszyna wirtualna 1).

System operacyjny fizycznego hosta może mieć zaporę sieciową. W takim przypadku musi ona przepuszczać ruch TCP na porty udostępnione na wirtualnych interfejsach (111.111.111.111:{80, 443} i 111.111.111.222:80). Ponadto system operacyjny każdej maszyny wirtualnej może mieć własną zaporę na interfejsie eth0, która również musi zezwalać na połączenia na porty 80 i 443.

Ścieżka podstawowa to trzeci element biorący udział w przekierowywaniu wywołań interfejsu API do różnych zaimplementowanych przez Ciebie serwerów proxy interfejsu API. Pakiety zastępcze interfejsu API mogą korzystać z tego samego punktu końcowego, jeśli mają różne ścieżki podstawowe. Na przykład jeden ścieżka podstawowa może być zdefiniowana jako http://api.mycompany.com:80/, a druga jako http://api.mycompany.com:80/salesdemo.

W takim przypadku potrzebujesz systemu równoważenia obciążenia lub usługi kierowania ruchem, która rozdziela ruch http://api.mojafirma.com:80/ między 2 adresami IP (111.111.111.111 na VM1 i 111.111.111.222 na VM2). Ta funkcja jest specyficzna dla Twojej instalacji i jest konfigurowana przez lokalną grupę sieci.

Ścieżka podstawowa jest ustawiana podczas wdrażania interfejsu API. Z powyższego przykładu wynika, że możesz wdrożyć 2 interfejsy API, mycompany i testmycompany, dla organizacji mycompany-org z hostem wirtualnym o aliasie hosta api.mycompany.com i portem 80. Jeśli nie zadeklarujesz ścieżki podstawowej w wdrożeniu, router nie będzie wiedzieć, do którego interfejsu API ma wysyłać przychodzące żądania.

Jeśli jednak wdrożesz interfejs API testmycompany z podstawowym adresem URL /salesdemo, użytkownicy będą uzyskiwać dostęp do tego interfejsu API za pomocą adresu http://api.mycompany.com:80/salesdemo. Jeśli wdrożesz interfejs API mycompany z podstawowym adresem URL /, użytkownicy będą uzyskiwać dostęp do interfejsu API za pomocą adresu URL http://api.mycompany.com:80/.

Licencjonowanie

Każda instalacja Edge wymaga unikalnego pliku licencji, który należy uzyskać od Apigee. Podczas instalowania serwera zarządzania musisz podać ścieżkę do pliku licencji, np. /tmp/license.txt.

Instalator kopiuje plik licencji do folderu /opt/apigee/customer/conf/license.txt.

Jeśli plik licencji jest prawidłowy, serwer zarządzania weryfikuje datę ważności i dozwoloną liczbę procesorów wiadomości. Jeśli któreś z ustawień licencji wygasło, dzienniki znajdziesz w tym miejscu: /opt/apigee/var/log/edge-management-server/logs. W takim przypadku skontaktuj się z zespołem pomocy Apigee Edge, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat migracji.

Jeśli nie masz jeszcze licencji, skontaktuj się z zespołem sprzedaży Apigee.