خط مشی KeyValueMapOperations

شما در حال مشاهده اسناد Apigee Edge هستید.
به مستندات Apigee X بروید . اطلاعات

چی

دسترسی مبتنی بر خط مشی به فروشگاه نقشه ارزش کلیدی (KVM) موجود در Apigee Edge را فراهم می کند. جفت‌های کلید/مقدار را می‌توان با پیکربندی خط‌مشی‌های KeyValueMapOperations که عملیات‌های PUT، GET یا DELETE را مشخص می‌کنند، ذخیره، بازیابی و از نقشه‌های موجود نام‌گذاری‌شده حذف کرد. (حداقل یکی از این عملیات باید توسط خط مشی انجام شود.)

ویدیوها

برای آشنایی بیشتر با KVM ویدیوهای زیر را تماشا کنید.

نمونه ها

<KeyValueMapOperations async="false" continueOnError="false" enabled="true" name="FooKVM" mapIdentifier="FooKVM">
  <DisplayName>FooKVM</DisplayName>
  <ExpiryTimeInSecs>86400</ExpiryTimeInSecs>
  <Scope>environment</Scope>
  <Put>
    <Key>
      <Parameter>FooKey_1</Parameter>
    </Key>
    <Value>foo</Value>
    <Value>bar</Value>
  </Put>
</KeyValueMapOperations>

<KeyValueMapOperations mapIdentifier="FooKVM" async="false" continueOnError="false" enabled="true" name="GetKVM">
  <DisplayName>GetKVM</DisplayName>
  <ExpiryTimeInSecs>86400</ExpiryTimeInSecs>
  <Scope>environment</Scope>
  <Get assignTo="foo_variable" index="2">
    <Key>
      <Parameter>FooKey_1</Parameter>
    </Key>
  </Get>
</KeyValueMapOperations>

<KeyValueMapOperations name="putUrl" mapIdentifier="urlMapper">
   <Scope>apiproxy</Scope>
   <Put override="true">
      <Key>
         <Parameter ref="urlencoding.requesturl.hashed"/>
      </Key>
      <Value ref="urlencoding.longurl.encoded"/>
      <Value ref="request.queryparam.url"/>
   </Put>
</KeyValueMapOperations>

{
    "entry" :[ 
        {
            "name" : "ed24e12820f2f900ae383b7cc4f2b31c402db1be",
            "value" : "http://tinyurl.com/38lwmlr,http://apigee.com"
        }
    ],
    "name" : "urlMapper"
}

<KeyValueMapOperations name="getUrl" mapIdentifier="urlMapper">
   <Scope>apiproxy</Scope>
   <Get assignTo="urlencoding.shorturl" index='1'>
      <Key>
         <Parameter ref="urlencoding.requesturl.hashed"/> 
      </Key>
   </Get>
</KeyValueMapOperations>

<KeyValueMapOperations name="getEncrypted" mapIdentifier="encrypted_map">
   <Scope>apiproxy</Scope>
   <Get assignTo="private.encryptedVar" index='1'>
      <Key>
         <Parameter>foo</Parameter> 
      </Key>
   </Get>
</KeyValueMapOperations>

مرجع عنصر

مرجع عنصر عناصر و ویژگی های خط مشی KeyValueMapOperations را توصیف می کند:

<KeyValueMapOperations async="false" continueOnError="false" 
    enabled="true" name="Key-Value-Map-Operations-1" 
    mapIdentifier="urlMapper" >
   <DisplayName>Key Value Map Operations 1</DisplayName>
   <Scope>environment</Scope>
   <ExpiryTimeInSecs>300</ExpiryTimeInSecs>
   <InitialEntries>
      <Entry>
         <Key>
            <Parameter>key_name_literal</Parameter>
         </Key>
         <Value>value_literal</Value>
      </Entry>
      <Entry>
         <Key>
            <Parameter>variable_name</Parameter>
         </Key>
         <Value>value_1_literal</Value>
         <Value>value_2_literal</Value>
      </Entry>
   </InitialEntries>
   <Put override="false">
      <Key>
         <Parameter>key_name_literal</Parameter>
      </Key>
      <Value ref="variable_name"/>
   </Put>
   <Get assignTo="myvar" index="1">
      <Key>
         <Parameter ref="variable_name"/>
      </Key>
   </Get>
   <Delete>
      <Key>
         <Parameter>key_name_literal</Parameter>
      </Key>
   </Delete>
</KeyValueMapOperations>

ویژگی های <KeyValueMapOperations>

مثال زیر ویژگی های برچسب <KeyValueMapOperations> را نشان می دهد:

<KeyValueMapOperations async="false" continueOnError="false" enabled="true" name="Key-Value-Map-Operations-1" mapIdentifier="map_name">

جدول زیر ویژگی های خاص تگ <KeyValueMapOperations> را شرح می دهد:

جدول زیر ویژگی هایی را توصیف می کند که برای همه عناصر اصلی خط مشی مشترک هستند:

عنصر <DisplayName>

علاوه بر ویژگی name برای برچسب‌گذاری خط‌مشی در ویرایشگر پروکسی رابط کاربری مدیریت با نامی متفاوت و به زبان طبیعی، از آن استفاده کنید.

<DisplayName>Policy Display Name</DisplayName>

عنصر <حذف>

جفت کلید/مقدار مشخص شده را حذف می کند. حداقل یکی از <Get> ، <Put> یا <Delete> باید استفاده شود.

حتماً نام KVM را با ویژگی mapIdentifier در عنصر والد مشخص کنید. به عنوان مثال:

<Delete>
   <Key>
      <Parameter>key_name_literal</Parameter>
   </Key>
</Delete>

عنصر <Entry>

مقادیر اولیه برای نقشه‌های ارزش کلیدی، که در نقشه مقدار کلیدی پس از مقداردهی اولیه پر می‌شوند.

برای Edge for Public Cloud، اندازه کلید به 2 کیلوبایت محدود شده است. به عنوان مثال:

<InitialEntries>
   <Entry>
      <Key>
         <Parameter>key_name_literal</Parameter>
      </Key>
      <Value>v1</Value>
   </Entry>
   <Entry>
      <Key>
         <Parameter>key_name_variable</Parameter>
      </Key>
      <Value>v3</Value>
      <Value>v4</Value>
   </Entry>
</InitialEntries>

عنصر <ExclusiveCache>

منسوخ شده است. به جای آن از عنصر <Scope> استفاده کنید.

عنصر <ExpiryTimeInSecs>

مدت زمانی را بر حسب ثانیه مشخص می کند که پس از آن Edge مقدار کش شده خود را از KVM مشخص شده تازه می کند.

مقدار 0 یا 1- یا بدون احتساب این عنصر، به معنای استفاده از مقدار پیش فرض 300 ثانیه است. به عنوان مثال:

<ExpiryTimeInSecs>600</ExpiryTimeInSecs>

KVM یک مکانیسم پایداری طولانی مدت است که کلیدها و مقادیر را در پایگاه داده NoSQL ذخیره می کند. به همین دلیل، خواندن از یک KVM در زمان اجرا می تواند عملکرد پروکسی را کاهش دهد. برای بهبود عملکرد، Edge دارای مکانیزم داخلی برای کش کردن کلیدها/مقدارهای KVM در حافظه در طول زمان اجرا است. این خط مشی عملیات KVM همیشه از حافظه پنهان برای عملیات GET خوانده می شود.

عنصر <ExpiryTimeInSecs> به شما امکان می دهد کنترل کنید که کلیدها/مقدارهای استفاده شده در خط مشی چه مدت در حافظه پنهان ذخیره می شوند، قبل از اینکه دوباره از KVM به روز شوند. با این حال، تفاوت هایی بین نحوه تأثیر عملیات GET و PUT بر انقضای حافظه پنهان وجود دارد.

GET - اولین باری که یک عملیات KVM GET اجرا می شود، کلیدها/مقدارهای درخواستی از KVM (که نام آنها در ویژگی اصلی mapIdentifier خط مشی مشخص شده است) در حافظه پنهان بارگذاری می شوند، جایی که برای عملیات های بعدی GET باقی می مانند تا زمانی که یکی از موارد زیر رخ دهد. :

• تعداد ثانیه های مشخص شده در <ExpiryTimeInSecs> منقضی می شود.
  یا
• یک عملیات PUT در یک خط مشی KVM مقادیر موجود را بازنویسی می کند (توضیح بعدی).

PUT - یک عملیات PUT کلیدها / مقادیر را در KVM مشخص شده می نویسد. اگر PUT روی کلیدی بنویسد که از قبل در حافظه پنهان وجود دارد، آن حافظه پنهان بلافاصله تازه می شود و اکنون مقدار جدید را برای تعداد ثانیه های مشخص شده در عنصر <ExpiryTimeInSecs> خط مشی نگه می دارد.

مثال - ذخیره یک KVM

1. یک عملیات GET مقدار "رتبه" را بازیابی می کند، که مقدار "10" را به حافظه پنهان اضافه می کند. <ExpiryTimeInSecs> روی خط مشی 60 است.
2. 30 ثانیه بعد، سیاست GET دوباره اجرا می شود و "10" را از حافظه پنهان بازیابی می کند.
3. 5 ثانیه بعد، یک خط مشی PUT مقدار "رتبه بندی" را به "8" به روز می کند، و <ExpiryTimeInSecs> در خط مشی PUT برابر 20 است. حافظه پنهان بلافاصله با مقدار جدید به روز می شود، که اکنون تنظیم شده است تا در حافظه نهان باقی بماند. 20 ثانیه. (اگر PUT اتفاق نمی افتاد، حافظه پنهانی که در ابتدا توسط اولین GET پر شده بود همچنان برای 30 ثانیه دیگر باقی می ماند که از 60 ثانیه اولیه باقی مانده بود.)
4. 15 ثانیه بعد، یک GET دیگر مقدار "8" را اجرا و بازیابی می کند.

عنصر <Get>

مقدار کلید مشخص شده را بازیابی می کند. حداقل یکی از <Get> ، <Put> یا <Delete> باید استفاده شود.

حتماً نام KVM را با ویژگی mapIdentifier در عنصر والد مشخص کنید.

برای بازیابی چندین مورد از یک KVM می‌توانید چندین بلوک Get در خط‌مشی قرار دهید.

یک مورد واحد را از KVM دریافت کنید

<Get assignTo="myvar" index="1">         
   <Key>             
      <Parameter>key_name_literal</Parameter>         
   </Key>     
</Get>

چندین مورد را از یک KVM دریافت کنید

در مثال زیر، KVM را با کلیدها و مقادیر زیر فرض کنید. KVM علاوه بر ذخیره‌سازی فهرستی از محبوب‌ترین فیلم‌های تاریخ، نام کارگردان را برای همه فیلم‌های اصلی ذخیره می‌کند.

در اینجا یک پیکربندی خط‌مشی KVM وجود دارد که می‌توانیم از آن برای بازیابی محبوب‌ترین فیلم فعلی و نام کارگردان آن استفاده کنیم:

<Get assignTo="top.movie.pick" index="1">
   <Key>
      <Parameter>top_movies</Parameter>
   </Key>
</Get>
<Get assignTo="movie.director">
   <Key>
      <Parameter ref="top.movie.pick"/>
   </Key>
</Get>

هنگامی که پروکسی API فراخوانی می شود، Edge متغیرهای زیر را ایجاد می کند که می توانید در جریان پروکسی API از آنها استفاده کنید:

• top.movie.pick =Princess Bride
• movie.director =Rob Reiner

صفات

جدول زیر ویژگی های عنصر <Get> را شرح می دهد:

<Get assignTo="private.myvar">

عنصر <InitialEntries>

مقادیر اولیه برای نقشه‌های ارزش کلیدی، که در نقشه مقدار کلیدی پس از مقداردهی اولیه پر می‌شوند. حتماً نام KVM را با ویژگی mapIdentifier در عنصر والد مشخص کنید. به عنوان مثال:

<InitialEntries>
   <Entry>
      <Key>
         <Parameter>key_name_literal</Parameter>
      </Key>
      <Value>v1</Value>
   </Entry>
   <Entry>
      <Key>
         <Parameter>key_name_variable</Parameter>
      </Key>
      <Value>v3</Value>
      <Value>v4</Value>
   </Entry>
</InitialEntries>

هنگام استفاده از این عنصر، هنگامی که خط‌مشی را در رابط کاربری مدیریت در یک نسخه مستقر از پراکسی ذخیره می‌کنید، یا بسته پروکسی API حاوی خط‌مشی را با این عنصر مستقر می‌کنید، کلید(های) به طور خودکار در KVM ایجاد می‌شوند (به‌عنوان رمزگذاری نشده) . اگر مقادیر موجود در خط مشی با مقادیر موجود در KVM متفاوت باشد، هنگام استقرار پراکسی، مقادیر موجود در KVM بازنویسی می شوند. هر کلید/مقدار جدید در کنار کلیدها/مقدارهای موجود به KVM موجود اضافه می شود.

کلیدها و مقادیر پر شده توسط این عنصر باید تحت اللفظی باشند. برای مثال، <Parameter ref="request.queryparam.key"> در این عنصر پشتیبانی نمی شود.

اندازه کلید به 2 کیلوبایت برای Edge برای Public Cloud و Edge برای Private Could محدود شده است. مقدار KVM به 2 کیلوبایت محدود شده است.

برای ایجاد KVM رمزگذاری شده، از API مدیریت Key/Value Maps استفاده کنید.

عنصر <Key>

کلید را در ورودی نقشه کلید/مقدار مشخص می کند. یک کلید می تواند ترکیبی باشد، به این معنی که بیش از یک پارامتر می تواند برای ایجاد کلید اضافه شود. برای مثال، userID و role ممکن است برای ایجاد یک key ترکیب شوند. به عنوان مثال:

<Key>
    <Parameter>key_name_literal</Parameter>
</Key>

برای اطلاع از نحوه تنظیم نام کلید، حتما عنصر <Parameter> را ببینید.

با Edge for Public Cloud، اندازه کلید به 2 کیلوبایت محدود شده است. برای اطلاعات بیشتر به تفاوت بین Edge for Public Cloud API و Private Cloud API مراجعه کنید.

عنصر <Parameter>

کلید را در یک جفت کلید/مقدار مشخص می کند. این عنصر هنگام ایجاد، قرار دادن، بازیابی یا حذف جفت کلید/مقدار نام را مشخص می کند.

با استفاده از موارد زیر می توانید نام را مشخص کنید:

• یک رشته تحت اللفظی

  <Key>
    <Parameter>literal</Parameter>
  </Key>
  

• متغیری که در زمان اجرا با استفاده از ویژگی ref بازیابی می شود

  <Key>
    <Parameter ref="variable_name"/>
  </Key>
  

• ترکیبی از منابع تحت اللفظی و منابع متغیر

  <Key>
    <Parameter>targeturl</Parameter>
    <Parameter ref="apiproxy.name"/>
    <Parameter>weight</Parameter>
  </Key>
  

زمانی که عنصر کلیدی شامل چندین عنصر پارامتر باشد، رشته کلید موثر الحاق مقادیر هر پارامتر است که با یک زیرخط دوتایی به هم وصل شده است. به عنوان مثال، در مثال بالا، اگر متغیر apiproxy.name دارای مقدار "abc1" باشد، کلید موثر targeturl__abc1__weight خواهد بود.

چه در حال دریافت، به‌روزرسانی یا حذف یک ورودی کلید/مقدار هستید، نام کلید باید با نام کلید در نقشه مقدار کلید مطابقت داشته باشد. برای دستورالعمل ها به تعیین و بازیابی نام های کلیدی مراجعه کنید.

صفات

جدول زیر ویژگی های عنصر <Parameter> را شرح می دهد:

عنصر <Put>

یک جفت کلید/مقدار را بر روی نقشه مقدار کلید می نویسد، خواه نقشه ارزش کلید رمزگذاری شده باشد یا بدون رمز. اگر نقشه مقدار کلید مشخص شده در ویژگی mapIdentifier در عنصر والد وجود نداشته باشد، نقشه به طور خودکار ایجاد می شود (به صورت رمزگذاری نشده). اگر نقشه ارزش کلید از قبل وجود داشته باشد، کلید/مقدار به آن اضافه می شود.

برای ایجاد یک نقشه ارزش کلید رمزگذاری شده، از API مدیریت Key/Value Maps استفاده کنید. یا ایجاد و ویرایش نقشه‌های ارزش کلیدی محیط برای ایجاد KVM‌های محیطی رمزگذاری‌شده در UI را ببینید.

<Put override="false">         
   <Key>             
      <Parameter ref="mykeyvar"/>         
   </Key>         
   <Value ref="myvalvar1"/>     
</Put>

صفات

جدول زیر ویژگی های عنصر <Put> را شرح می دهد:

عنصر <Scope>

مرز دسترسی را برای نقشه های ارزش کلیدی تعریف می کند. محدوده پیش‌فرض environment است، به این معنی که به‌طور پیش‌فرض، ورودی‌های نقشه‌ها توسط همه پراکسی‌های API که در یک محیط اجرا می‌شوند به اشتراک گذاشته می‌شوند (مثلاً تست یا پرود). اگر دامنه را روی apiproxy تنظیم کنید، ورودی‌های نقشه مقدار کلید فقط توسط پراکسی API که مقادیر را روی نقشه می‌نویسد قابل دسترسی است.

توجه داشته باشید که هنگام دسترسی به نقشه یا ورودی نقشه، باید همان مقدار محدوده ای را که هنگام ایجاد نقشه استفاده می کردید، مشخص کنید. به عنوان مثال، اگر نقشه با محدوده apiproxy ایجاد شده است، هنگام بازیابی مقادیر آن، اعمال تغییرات یا حذف ورودی ها باید از محدوده apiproxy استفاده کنید.

<Scope>environment</Scope>

عنصر <Value>

مقدار یک کلید را مشخص می کند. شما می توانید مقدار را به عنوان یک رشته تحت اللفظی یا با استفاده از ویژگی ref به عنوان متغیری که در زمان اجرا بازیابی می شود، مشخص کنید:

<!-- Specify a literal value -->
<Value>literal<Value>

یا:

<!-- Specify the name of variable value to be populated at run time. -->
<Value ref="variable_name"/>

همچنین می توانید چندین عنصر <Value> را برای تعیین مقدار چند قسمتی اضافه کنید. مقادیر در زمان اجرا ترکیب می شوند.

در مثال زیر دو کلید به KVM اضافه شده است:

• کلید k1 با مقادیر v1,v2
• کلید k2 با مقادیر v3,v4

<InitialEntries>         
   <Entry>             
      <Key>
         <Parameter>k1</Parameter>
      </Key>
      <Value>v1</Value>
      <Value>v2</Value>     
   </Entry>
   <Entry>
      <Key>
         <Parameter>k2</Parameter>
      </Key>
      <Value>v3</Value>
      <Value>v4</Value>
   </Entry>
</InitialEntries>

در مثال زیر یک کلید با دو مقدار ایجاد می شود. فرض کنید نام سازمان foo_org است، نام پراکسی API bar و محیط test است:

• کلید foo_org با bar,test

<Put>
    <Key>
        <Parameter ref="organization.name"/>
    </Key>
    <Value ref="apiproxy.name"/>
    <Value ref="environment.name"/>
</Put>

صفات

جدول زیر ویژگی های عنصر <Value> را شرح می دهد:

مرجع خطا

خطاهایی که از خط‌مشی‌های Edge برگردانده می‌شوند از یک قالب ثابت پیروی می‌کنند که در مرجع کد خطا توضیح داده شده است.

این بخش کدهای خطا و پیام‌های خطایی را که برگردانده می‌شوند و متغیرهای خطا را که توسط Edge تنظیم می‌شوند، هنگامی که این خط‌مشی خطا را راه‌اندازی می‌کند، توضیح می‌دهد. این اطلاعات برای دانستن اینکه آیا در حال توسعه قوانین خطا برای رسیدگی به خطاها هستید، مهم است. برای کسب اطلاعات بیشتر، آنچه را که باید در مورد خطاهای خط مشی و مدیریت خطاها بدانید را ببینید.

خطاهای زمان اجرا

این خطاها ممکن است هنگام اجرای سیاست رخ دهند.

خطاهای استقرار

این خطاها ممکن است زمانی رخ دهند که یک پروکسی حاوی این خط مشی را مستقر می کنید.

طرحواره ها

نکات استفاده

برای نمای کلی از نقشه‌های ارزش کلیدی، به کار با نقشه‌های ارزش کلیدی مراجعه کنید.

یک ذخیره‌سازی نقشه ارزش کلیدی، مکانیسم پایداری سبکی را برای داده‌هایی که به صورت جفت کلید/مقدار قالب‌بندی شده‌اند، فراهم می‌کند. شما می توانید در زمان اجرا از طریق خط مشی ها یا کد به این موارد دسترسی داشته باشید. یک نقشه حاوی هرگونه داده دلخواه در قالب key=value .

به عنوان مثال localhost=127.0.0.1 ، zip_code=94110 ، یا first_name=felix . در مثال اول، localhost یک کلید است و 127.0.0.1 یک مقدار است. هر جفت کلید/مقدار به عنوان ورودی در نقشه مقدار کلید ذخیره می شود. یک نقشه ارزش کلیدی می تواند ورودی های زیادی را ذخیره کند.

در اینجا نمونه ای از استفاده از نقشه های ارزش کلیدی آورده شده است. فرض کنید باید لیستی از آدرس های IP مرتبط با محیط های مختلف باطن را ذخیره کنید. می توانید یک نقشه ارزش کلیدی به نام ipAddresses ایجاد کنید که حاوی لیستی از جفت های کلید/مقدار به عنوان ورودی است. به عنوان مثال، این JSON می تواند چنین نقشه ای را نشان دهد:

{
  "entry" : [ {
    "name" : "Development",
    "value" : "65.87.18.18"
  }, {
    "name" : "Staging",
    "value" : "65.87.18.22"
  } ],
  "name" : "ipAddresses"
}

می‌توانید از این ساختار برای ایجاد ذخیره‌ای از آدرس‌های IP استفاده کنید که می‌تواند توسط خط‌مشی‌ها در زمان اجرا برای اعمال فهرست مجاز IP یا فهرست نشدن، برای انتخاب پویا یک آدرس هدف باطن و غیره استفاده شود. به طور معمول، خط مشی KeyValueMapOperations برای ذخیره یا بازیابی اطلاعات طولانی مدتی که نیاز به استفاده مجدد در چندین تراکنش درخواست/پاسخ دارند، استفاده می شود.

نقشه های کلید/مقدار را می توان از طریق خط مشی KeyValueMapOperations یا مستقیماً از طریق API مدیریت Apigee Edge دستکاری کرد. برای جزئیات بیشتر در مورد API نقشه های کلید/مقدار سازمان، به مرجع API مدیریت مراجعه کنید. برای مثال، می‌توانید از API برای آپلود مجموعه داده‌های بزرگ در فروشگاه کلید/مقدار یا ایجاد اسکریپت‌هایی برای مدیریت ورودی‌های نقشه کلید/مقدار استفاده کنید. قبل از دسترسی به آن با خط مشی KeyValueMapOperations، باید یک نقشه کلید/مقدار با API ایجاد کنید.

تعیین و بازیابی نام کلید

با عناصر <Parameter> و <Value> می‌توانید یک مقدار تحت اللفظی (جایی که مقدار بین تگ‌های باز و بسته است) تعیین کنید یا از ویژگی ref برای تعیین نام متغیری استفاده کنید که مقدار آن باید در زمان اجرا استفاده شود.

عنصر Parameter شایسته ذکر ویژه است، زیرا نام کلید ایجاد شده و همچنین نام کلیدی را که می خواهید بازیابی یا حذف کنید، تعیین می کند. در زیر دو نمونه آورده شده است. اولی یک نام کلید را به معنای واقعی کلمه مشخص می کند و دومی یک نام کلید را با استفاده از یک متغیر مشخص می کند. فرض کنید موارد زیر برای ایجاد کلیدها در KVM استفاده می شود:

<Parameter>key_name_literal</Parameter>
<Parameter ref="key.name.variable"/>

در وهله اول، مقدار تحت اللفظی "key_name_literal" به عنوان نام کلید در KVM ذخیره می شود. در مورد دوم، هر مقداری که در key.name.variable باشد به نام کلید در KVM تبدیل می شود. برای مثال، اگر key.name.variable حاوی مقدار foo باشد، نام کلید "foo" خواهد بود.

هنگامی که می خواهید کلید و مقدار کلید را با عملیات GET بازیابی کنید (یا با عملیات DELETE حذف کنید)، تنظیم <Parameter> باید با نام کلید در KVM مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال، اگر نام کلید در KVM "foo" است، می توانید مقدار تحت اللفظی را با <Parameter>foo</Parameter> تعیین کنید یا متغیری را مشخص کنید که حاوی مقدار دقیق "foo" باشد، مانند این: <Parameter ref="variable.containing.foo"/> .

موضوعات مرتبط

• API نقشه‌های کلید/مقدار سازمان